60.2

Po powrocie do domu Ola natychmiast poszła do sypialni,jej mieszkanie sprzedaliśmy ponieważ myśleliśmy iż nie żyje. Dlatego zabrałem ją do mojego mieszkania. Dobrze wiedziała gdzie co jest ponieważ mieszkała w nim razem ze mną dobrych kilka miesięcy.

Spojrzałem na szlochającą Olę. Zrobiłem jej herbatę lecz dobrze wiedziałem że jej nie wypije i poszedłem do sypialni. Położyłem się obok niej i ją przytuliłem. Chwilkę później Ola spała. Wiedziałem że muszę być teraz obok niej. Że ona mnie potrzebuje.

Po kilku godzinach Ola się obudziła. Wstała coś zjeść a ja zostałem w sypialni. Po chwili usłyszałem przeraźliwy huk. Wypadłem z salonu jak opętany.
-Ola... Ola... co ci się stało?-zapytałem przestraszony.
-Nic,nic się nie stało. Na pewno nic straszniejszego od tego co nas spotkało -

spojrzałem na nią,miała czerwone oczy od płaczu. Nie mogłem znieść tego że tak wygląda,że jest taka smutna. Nie udało nam się. Znowu się nie udało.... Dlaczego ciągle nas to spotyka? Chciałem ją objąć,przytulić,uspokoić ale mi się nie udało. Gdy się tylko do niej zbliżyłem ta mnie ominęła i poszła do łazienki.

*Ola*
Dziecko to ostatnia rzecz jaka jest potrzebna by stworzyć szczęśliwą,kochającą się rodzinę. Gdy opuściłam Jacka i dowiedziałam się o ciąży,myślałam aby wrócić,ale przecież sama od niego odeszłam. Myślałam że chociaż ta maleńka kruszynka będzie mi przypominać o wielkiej,jedynej miłość jaką spotkałam. Ale umarła. Odleciała jak wolny ptak ku niebu. Moje szczęście rozsypało się jak niewielki domek z kart. Czy naprawdę musiało mnie to spotkać? Mówią że człowiek przychodzi na ten okrutny świat,bo ma jakąś misję. Czy moją misją jest cierpienie,rozpacz,płacz i ranienie innych? Czy Bóg każe mnie za winy innych? Mój ukochany,jedyny,blondyn o niebieskich oczach. Czy on na mnie zasługuje? Zasługuje na kobietę co nawet nie może spełnić swojego Polskiego obowiązku i wydać na świat potomstwo? Jeśli nie mogę czy jestem kobietą? Czy mogę się tak czuć? Czy mogę być szczęśliwa patrząc na radosne pary z dziećmi?

Mieliśmy z Jackiem tyle marzeń. Wielka rodzina,szczęście,duży dom na obrzeżach. A teraz nie mamy nic... Z Jackiem nie łączy mnie nic. Nawet nie wiem czy on mnie kocha,czy też jest ze mną bo musi. A ja? Czy ja go kocham? Czy kocham tego mężczyznę? Nie czuje nic poza pustką w sercu.-Rozmyślałam przecinając kolejną warstwę delikatnej skóry. - Czy jest lekarstwo na smutek,cierpienie i żal? Czy gdy się wykrwawię i skończę swe żałosne życie Bóg wybaczy mi to że zabiłam swoje dziecko? -Krople krwi ciekły a  ja robiłam się coraz bardziej senna i słaba. Po chwili zupełnie straciłam siły a ostatnie słowa jakie wypowiedziałam były "żegnaj świecie",po czym usłyszałam melodyjny głos Jacka
-Ola.....Ola.... Kochanie,nie pozwolę ci odejść-jednak mnie już to nie obchodziło,trafię w miejsce lepsze niż ten świat. A Jacek znajdzie sobie osobę która będzie potrafiła dać mu radość.


A więc!
Czas komentarze start: 10 kom=opowiadanie
                                      1 kom=4 linijki opowiadania
KOMENTARZE OD TEJ SAMEJ OSOBY LICZĄ SIĘ POJEDYNCZO!