40.2 ucieczka

(...)
-Śmierć twojego ojca nie jest tak łatwo rozwikłać. Okazało się że są w to zamieszane także osoby z komendy. Twój ojciec nie popełnił samobójstwa. To było zabójstwo. Teraz i wam grozi niebezpieczeństwo. A dokładniej Oli. Bo to ona za wszelką cenę chciała się dowiedzieć kto zabił jej ojca. Przestała dociekać gdy dowiedziała się o ciąży. Ale... oni chcą ją zlikwidować. Musicie wyjechać. Natychmiast. -W pewnym momencie Ola zemdlała gdyby nie ja mogło by się to skończyć tragicznie. Emilka cuciła Olę a ja pakowałem najpotrzebniejsze rzeczy do wyjazdu.
Gdy już ją spakowałem i Ola doszła do siebie wyszliśmy z domu zostawiając wszystko co mieliśmy pod opieką Emilki.

To nie typowe że ludzie uciekają z domu w 20 minut. Nie wiedząc tak naprawdę przed kim uciekają. Gdy wiesz przed kim uciekasz jest ci łatwiej jednak nie było tak w tej sytuacji. Po kilku godzinach jazdy Ola zasnęła na moich kolanach. Kolejna dziwna sytuacja. Po egzaminie na prawo jazdy uczą nas że każdy pasażer musi siedzieć i mieć zapięte pasy. a tu proszę kierowcą jest policjant a nic nie mówi że nie powinna tak spać. Czuję się jak uciekinier. Nie wiem co przede mną. Pamiętam tylko to co za mną. Czy jeszcze kiedyś wrócę tam gdzie zaczęło się moje szczęście...

Czy wrócą jeszcze do Wrocławia?
Co będzie dalej?

Wybaczcie że takie krótkie jednakże zbliża się koniec roku. A ostatnio pod moimi opowiadaniami jest coraz mniej komentarzy i zastanawiam się czy nie zawiesić bloga.

A tutaj zapraszam wszystkich do wzięcia udziału w ankietach:
1. http://pip230c601.mojasonda.pl
2.http://pip13ac43d.mojasonda.pl