30.2 salon smutków

(...)
*Jacek*
Ola krzyknęła z bólu i straciła przytomność. Złapałem ją szybko i odruchowo odwróciłem wzrok za siebie. Nikogo tam nie było kto mógł by rzucić w Olkę kamieniem. Jednak chwilkę później spostrzegłem pewną blondynkę. Która szła w odwrotnym kierunku niż wszyscy inni ludzie. Rozpoznałem że to była Genowefa. Jednak nie było czasu jej gonić. Ponieważ Olka nie oddychała. Domyśliłem się że to przez poważny uraz głowy. Szybko wykręciłem numer na pogotowie i zacząłem RKO. Ola przed przyjazdem pogotowia już samodzielnie oddychała jednak nie odzyskała przytomności.
Gdy przyjechało pogotowie zabrali natychmiast Olę do szpitala. Ja zamówiłem taksówkę i pojechałem za nimi.
W punkcie informacyjnym dowiedziałem się gdzie leży Ola. Szybko pobiegłem na salę numer 24. Spojrzałem przez szklane drzwi na Olę. Była taka bezbronna gdy spała. Po cichu otworzyłem drzwi aby jej nie obudzić. Usiadłem na krześle które stało bok jej szpitalnego łóżka. Chwyciłem jej dłoń. Po chwili się obudziła.
-Jacek? Co się stało?-zapytała zdziwiona
-Genowefa... Ona rzuciła w ciebie kamieniem. jest nieobliczalna.-Ola się do mnie przytuliła a w tym momencie wszedł Wysocki.
-Co tu się dzieje? -wykrzyczał
-Tatko bo ja...
-Co ty? Co ty sobie myślisz? Z nim?
-Tak tato z nim a teraz zostaw nas samych.-Wysocki wyszedł a Ola zaczęła płakać.

2 Tygodnie później:
*Ola*
Od kilku dni dręczyły mnie różne myśli. Ojciec uważa że nie powinnam wiązać się z Jackiem. Po chwili usłyszałam drzwięk otwieranych drzwi.
-Wróciłem kochanie!-krzyczał Jacek i pokierował się do salonu.
-Jacek musimy porozmawiać-powiedziałam a na jego twarzy pojawił sie smutek-usiadł koło mnie i spojrzał mi w oczy
-Jacek... Ja... uważam....-głos mi sie zarywał
-Ola? Ty chyba nie chcesz powiedzieć że to koniec?
-Jacek my nie pasujemy do siebie. Zabierz swoje rzeczy.Proszę!-spojrzałam na niego. Jego oczy się zeszkliły....

No to mamy opowiadanie.
Jak myślicie czy Olka skłamała Jackowi?
Co zrobi Jacek?
Co dalej się wydarzy?

Liczę na dłuższe komentarze :P

Alicja