29.1 szok, smutek

- pańska nazyczona była w ciąży.Niestety poroniła a my nnie dajemy jjej większych szans na zostanie matka.- powiedział lekarz i odszedł

Jacek się załamał.
- Emilka.. Olal w ciąży przecież to jak cud. Szczęście w nieszczęściu. -
- Jacek a słyszałeś ze poroniiła?
-tak. Ale ja teraz musze iiść- zaczął kierować się w sstronę dźwi wejściowych
- Jacek musisz być teraz z Ola
-zostań z nią ja zaraz wrócę- powiedział Jacek i wyszedł

Jacek szedł przez park. Krople deszczu spadały na niego. Jego bląd włosy bbyły mokre jakby przez 3 dni miał je zanurzone w wodzie.

* Jacek*
Moja Olusia poroniła. Za 9 mmiesięcy byłbym ojcem. Moje nienarodzone dziecko.  Córeczka Kasia lub synek Wojtek. Mała kruszynka która byłammała niczym ziarenko jest w niebie. Nie zna tam bólu ani cierpienia.

W tym samym czasie szpital:
Emilka dostała ppozwolenie na wejście do sali Olki.
- Ola. Cześć jak się czujesz? - zapytała Emilka
- lepiej. A gdzie Jacek?
- Yyyy no jacek poszedł na odprawę aby poinformować twojego ojca o tym ze jesteś w szpitalu. - odpowiedziała lekko zaniepokojona Drawska
- niewiem czy dobrze zrobił.  a wiesz coś o Mikołaju?
- tak jutro go wypisują do domu.

Park:
* jacek**
Wruc do szpitala czy nie? Co ja niby  powiem Oli? Nic się nie stało... wszystko będzie dobrz. PPrzecież to nie prawda.



Dzisiaj trochę krótszy rozdział ponieważ dzisiaj zmarła moja kkoleżanka ze szkoły i nie bardzo miałam chce pisania.
Pozdrawiam Alicja